Tom gaat om het weekend naar een tweede thuis dichtbij

Pleegouder kun je zijn op heel veel verschillende manieren. Olga en Randall zorgen in de weekends voor Tom van bijna tweeënhalf. Daar helpen ze Jill, de moeder van Tom, enorm mee: “Doordat hij regelmatig bij hen mag logeren, gaat het goed met hem én met mij.”

Toen duidelijk werd dat Jill niet meer zelf voor haar zoontje kon zorgen, was ze intens verdrietig. Tom was op dat moment een half jaar oud. “Ik heb zo ontzettend gehuild. Maar ik had geen keuze.” Door omstandigheden die haar zomaar overkwamen, werd ze ziek en viel ze letterlijk en figuurlijk om.

“Ik zou mijn kindje alleen krijgen en het met ondersteuning van mijn ouders opvoeden en laten opgroeien. Daar keken we allemaal ontzettend naar uit. Maar tijdens mijn zwangerschap kreeg mijn moeder een ernstig ongeluk. Van onze mooie plannen kon niets meer terechtkomen.” Na de bevalling stond Jill er veel meer alleen voor dan de bedoeling was geweest. “Met het verdriet om mijn moeder, die nu half verlamd is, het leren omgaan met het verlies en de nieuwe situatie én de intensieve zorg voor een baby die maar niet wilde stoppen met huilen.”

Natuurlijk trok Jill aan de bel, bij de huisarts en de GGD. “Het is echt heel jammer dat ik niet eerder serieus ben genomen en dat er een flinke wachtlijst bleek te zijn voor hulp. Toen ik echt helemaal op was en mijn vader vroeg de crisisdienst te bellen, stond die hulp de volgende dag op de stoep.”

Match

Terwijl Jill de zorg kreeg die ze nodig had, ontfermden een dierbare vriendin, de gastouder die regelmatig op Tom paste en haar familie zich liefdevol over haar zoontje. Na een paar weken kon Tom naar een pleeggezin dat crisisopvang doet. “Een heel lief ouder echtpaar. Vivian Brokx van Sterk Huis regelde dat. Ze was ontzettend zorgzaam voor ons, begreep hoe zwaar het voor mij was en hielp met het contact met de pleegouders, zodat ik wist dat hij in goede handen was. Toen Tom wat groter werd en dingen nodig had die de eerste pleegouders niet meer konden bieden, koppelde ze ons aan Olga en Randall. Dat heeft ze geweldig gedaan. Ze heeft goed geluisterd naar wat ik belangrijk vind voor Tom en hij vindt het heerlijk daar. Het is echt een tweede thuis, dichtbij zijn eigen wereld.”

“De klik met Tom en Jill was er metéén”, zegt Olga. Samen met haar partner Randall heeft ze al vaker kinderen thuis opgevangen. “Sterk Huis maakt die matches echt heel goed. Als pleegouder geef je zelf duidelijk aan wat je wilt en wat je aankunt. Je kunt kort of lang opvangen, 24/7 of een dag in de week, jonge of juist wat oudere kinderen en aangeven of ook kinderen met heel specifieke behoeften, bijvoorbeeld vanuit een beperking, welkom zijn. Vivian vond ons goed passen bij de wensen van Jill: dichtbij huis, maar niet in hetzelfde dorp; in een lief gezin dat veel met Tom zou willen ondernemen, als het mogelijk was met nog andere kinderen.”

Waarom ze pleegouder geworden is? “In mijn werk voor het speciaal onderwijs zag ik wel eens kinderen die ik het erg gunde om ook eens gewone momenten in een gewoon gezin mee te maken, omdat er thuis zoveel aan de hand was. Mensen noemen het nobel en dapper dat we dit doen, maar daar ben ik niet zo mee bezig. Ik wil dit gewoon graag en ik kán het. Dus ik doe het.”

Begeleiding

Een pleegzorgwerker van Sterk Huis begeleidt de ouder(s) en de pleegouder(s) in de samenwerking. In de situatie van Jill en Olga hoeft de begeleider niet meer heel actief betrokken te zijn. “Het klikt zo goed tussen ons en we kunnen zo makkelijk met elkaar praten en afspraken maken”, legt Olga uit. “We maken het ook niet groter of ingewikkelder dan het is. Tom komt bij ons logeren, zodat Jill tijd heeft om op adem te komen. In het begin was dat elk weekend, nu om de week en misschien wordt het straks nog minder vaak, of helemaal niet meer. We maken daar geen plannen voor, zodat er geen druk op komt te liggen. Het loopt zoals het moet lopen.”

Jill heeft nooit het gevoel dat Olga en Randall zich met haar opvoeding ‘bemoeien’. “Olga helpt me met de taalachterstand van Tom, daar weet ze vanwege haar werk veel van. Daar ben ik alleen maar dankbaar voor. Ze is misschien wat consequenter en soms wat strenger dan ik, maar dat vind ik niet erg. We hoeven niet hetzelfde te zijn. Het belangrijkste is dat Tom mag opgaan in hun gezin, dat ze leuke dingen met hem ondernemen.”

Heel gewoon

“Simpele dingen hoor”, haast Olga zich te zeggen. “Wij zijn ook maar een héél gewoon gezin met verdriet en pech en vreugde en geluk. We hebben al een geweldige zoon en Tom is een extra zonnetje in huis. Het is heerlijk om samen spelletjes te doen, naar de speeltuin te gaan, op de bank te liggen. Echt, je hoeft niet perfect te zijn om dit te kunnen doen.

Tom heet in werkelijkheid anders.

#ditisjeugdzorg
Kinderen, jongeren en gezinnen kunnen grote uitdagingen hebben. Soms zijn deze uitdagingen zo groot dat hulp nodig is. In de regio Hart van Brabant werken gemeenten, zorgaanbieders, scholen en welzijnsorganisaties samen met ouders, jongeren en kinderen om goede hulp te bieden. Dit doen ze bijvoorbeeld door een mentor uit het netwerk van het gezin in te zetten.
In de serie #ditisjeugdzorg vertellen jongeren, gezinnen en professionals over hun ervaringen. Lees ook het verhaal van Wessel en ontdek hoe een mentor uit het eigen netwerk, zoals de JIM van Wessel, een verschil kan maken op momenten dat het even moeilijk wordt.